Een dag in het leven van Morris met zijn streken.

Morris is inmiddels ruim 1 jaar en ik kan je vertellen dat, helemaal sinds hij loopt, niets meer veilig is in huis. Ja hij kan ontzettend fijn spelen, wat echt een verademing is, maar het grootste gedeelte van de dag spendeert hij aan het doen van stoute dingen. Heel veel stoute dingen ;-)!

---

HAI HAI HAI HAI HAI

Morris is ondeugend met de hoofdletter O. Als hij ‘s morgens zo tussen 5:00-6:00 zijn ogen open doet begint hij te kletsen, schreeuwen en jammeren. MAMAMAMAM DADADADA HAI HAI HAI JA JAJA. Zodra ik zijn slaapkamer binnenkom is het eerste wat hij zegt HAIIII en strekt hij zijn armpjes uit om uit bed getild te worden. ‘Daahaag’ denk ik op dat moment (hoe schattig ook, om 5:00 wint mijn slaapgebrek het even van het smelten bij zijn lieve gezichtje) en met nog één oog dicht zoek ik zijn speen & zet ik zijn muziekje aan. Meestal krijg ik dan nog een half uurtje de tijd om te dommelen of wakker te worden voordat de dag begint!

Na knuffels, kusjes en een schone luier lopen we samen met Flynn naar beneden want die is natuurlijk ook al wakker geschreeuwd door zijn kleine broertje! Eenmaal beneden maak ik pap voor de jongens en terwijl zij samen rondscharrelen, kruipwedstrijdjes doen of televisie kijken roer ik met mijn slaaphoofd door de pap. Kaneel erbij, banaan erdoor, drinken maken. Had ik er nu al kaneel doorheen gedaan?

Zodra de jongens gegeten hebben maak ik ontbijt voor mijzelf, kleed ik de jongens aan, smeer ik boterhammen voor in Flynns trommel, doe ik hun haren, zet ik Morris in de kinderwagen en lopen we om 8:15 naar school. Nummer één is afgezet op de plek waar hij het liefst is: school! Rustig loop ik met Morris naar huis.

En dan begint het, zijn ronde aan stoute dingen ;-)!

Eenmaal thuis is het voor Morris tijd om te spelen zodat ik kan beginnen met puinruimen. En dit is meestal wanneer hij start aan zijn vaste ronde. Zijn vaste ronde van dingen in huis doen die niet mogen. Hij weet héél goed dat ze niet mogen maar het is natuurlijk te leuk om het niet te doen.. En als hij het ene niet mag doen hobbelt hij gewoon door naar het volgende. Ik kan zo vaak ‘NEE MORRIS’ of ‘EH EH’ zeggen als ik wil maar hij lacht zijn twee tanden bloot en is al onderweg naar het volgende..

Hij gaat van rammelen aan de houtkachel naar gooien met de afstandsbedieningen. Hij trekt alle bladeren van de planten waardoor de planten in de woonkamer grotendeels dood gaan (zie foto). Hij slaat op de ramen van de schuifpui, klimt op de Tripp Trapp, doet alle kastdeurtjes open en trekt één voor één al mijn opgevouwen theedoeken of handdoeken eruit. Staat de schuifpui op een kiertje? Hij drukt zich er tussendoor en is alweer onderweg naar de kippen terwijl hij luidkeels HAI HAI HAI roept. Hij rammelt aan de verwarming, trekt de was van het wasrek, trekt stekkers uit stopcontacten die ik er zelf amper uitkrijg en loopt de polonaise met de kleine tafeltjes uit de woonkamer.

Soms weet ik gewoon niet meer of ik moet lachen of huilen om alles wat hij uitspookt. Hij is zo ondernemend, avontuurlijk, wil gewoon alles ontdekken en dat hoort ook helemaal bij de leeftijd.. Maar dat eeuwige dilemma tussen ‘laat hem maar, geen aandacht aan besteden’ en ‘NEE NEE NEE NEE NIET DOEN’ lijkt de hele dag te duren! En is eerlijk gezegd ook heel erg vermoeiend.

Iedere seconde dat hij niet in de box zit houdt ik mijn ogen op hem gericht. En hoe vaak ik hem vraag: WAT HEB JE NU WEER IN JE MOND is dagelijks niet meer op 2 handen te tellen. Morrisje mijn Morrisje, wat ben je er toch één.

Please tell me dat jullie ook van die draken thuis hebben waaraan je je handen vol hebt of dat het een fase is die vast heel snel voorbij is en ze dan opeens makke lammetjes zijn die de hele dag rustig spelen ;p!

Please? ;-)

Grappig om te lezen dat het bij Flynn rond deze periode precies hetzelfde was!